Yasuke in Shadows: een nieuwe kijk op Assassin's Creed

Dankzij een hernieuwde focus op de kernconcepten waarop de serie oorspronkelijk was gebouwd, levert Assassin's Creed Shadows de meest bevredigende ervaring die de franchise in jaren heeft gezien. De game introduceert Fluid Parkour opnieuw, die doet denken aan de beste sinds Unity , waardoor spelers naadloos overstappen van de grond naar Castle Daken. De toevoeging van een worstelende haak verbetert verder de sensatie van het snel bereiken van strategische uitkijkpunten. Op een koord hoog boven de vijand, je bent gewoon een druppel verwijderd van het uitvoeren van de perfecte moord - zolang je maar speelt als NAOE, de Swift Shinobi -hoofdrolspeler van de game. Schakel echter over naar Yasuke, de tweede hoofdrolspeler, en je staat in voor een compleet andere gameplay -ervaring.

Yasuke is langzaam, onhandig en kan niet stil doden. Zijn klimvaardigheden zijn zo beperkt dat ze lijken op die van een voorzichtige grootouder. Hij vertegenwoordigt een schril contrast met de typische Assassin's Creed -hoofdrolspeler, waardoor hij een van de meest intrigerende maar verwarrende ontwerpkeuzes van Ubisoft is. Spelen als Yasuke voelt alsof je weggaat van de traditionele Assassin's Creed -ervaring.

Aanvankelijk was het significante verschil tussen de mogelijkheden van Yasuke en de kernfilosofie van de serie frustrerend. Wat is het doel van een Assassin's Creed -hoofdrolspeler die worstelt om te klimmen en geen stille takedowns kan uitvoeren? Toch, hoe meer ik speelde als hij, hoe meer ik het unieke perspectief waardeerde dat hij met zich meebrengt. Het ontwerp van Yasuke, hoewel gebrekkig, behandelt kritieke kwesties waarmee de serie de afgelopen jaren heeft geworsteld.

Je kunt pas enkele uren na de campagne als Yasuke spelen, nadat je je eerste keer hebt besteed aan het beheersen van NAOE's snelle en heimelijke bewegingen. Overgang naar Yasuke nadat hij gewend is geraakt aan de behendigheid van NAOE is schokkend. Deze torenhoge samurai is te groot en luidruchtig om effectief door vijandelijke kampen te sluipen en kan nauwelijks iets hoger klimmen dan zijn eigen hoofd. Hij worstelt om houding te vinden op de uitsprakende daken die de straten van Japan langs de straten van Japan komen, en wanneer hij erin slaagt om te klimmen, is het pijnlijk traag. Op daken komt hij precair in evenwicht op de top, staat rechtop en komt naar voren, waardoor het klimmen een moeizame taak is die vaak steiger of ladders vereist.

Hoewel deze beperkingen Yasuke niet dwingen om op de grond te blijven, moedigen ze het zeker aan. Deze beperking belemmert zijn vermogen om een ​​strategisch overzicht van het gebied te krijgen, waardoor het een uitdaging is om bedreigingen in kaart te brengen en dienovereenkomstig te plannen. In tegenstelling tot NAOE, die kan vertrouwen op Eagle Vision om vijanden te benadrukken, heeft Yasuke niet zo'n voordeel. Kiezen om te spelen als hij betekent dat het opoffert van bijna alles behalve rauwe kracht.

Assassin's Creed is altijd geweest over heimelijke moorden en verticale verkenning, elementen waar Yasuke zich rechtstreeks tegen verzet. Spelen als hij voelt meer verwant aan Ghost of Tsushima dan Assassin's Creed , vooral gezien zijn gebrek aan stealth -training en afhankelijkheid van Samurai Sword -vaardigheden. De gameplay van Yasuke is gericht op felle gevechten, een functie waarvoor Tsushima wordt gevierd en Assassin's credo vaak bekritiseerd.

Spelen als Yasuke daagt spelers uit om hun benadering van Assassin's Creed te heroverwegen. Historisch gezien heeft de serie spelers in staat gesteld om moeiteloos overal te klimmen, verwant aan Spider-Man met een mes. Yasuke verandert deze dynamiek. Hoewel veel gebieden buiten zijn bereik liggen, onthult zorgvuldige observatie verborgen paden die speciaal voor hem zijn ontworpen. Een leunende boomstam kan bijvoorbeeld leiden tot een synchronisatiepunt, anders ontoegankelijk zonder een worstelende haak, of een open raam op de tweede verdieping van een kasteel kan worden bereikt door de trapachtige opstelling van de buitenmuur van de binnenplaats te volgen. Deze paden zijn aantrekkelijker om te ontdekken dan de hersenloze klauteren van eerdere games.

Deze paden brengen echter alleen Yasuke waar hij naartoe moet, zijn vrijheid beperkt voor algemene verkenning en het moeilijk maken om de hoge grond te krijgen om vijandelijke patrouillepatronen te observeren. Yasuke houdt zich niet aan de traditionele Assassin's Creed -benadering van het beoordelen van wachtbewegingen en vooruit plannen. Zijn enige stealth -vermogen, de vaardigheid "Brutal Assassination", is allesbehalve subtiel, waarbij een vijand op zijn zwaard wordt verbouwd, ze van de grond tilt en schreeuwt. Het is meer een openingsbeweging voor gevechten dan een stealth -takedown. Maar wanneer gevechten ontstaan, is het opwindend. Shadows beschikt over het beste zwaardspel dat de serie in meer dan tien jaar heeft gezien, met doelgerichte stakingen en een verscheidenheid aan technieken, van brute haastaanvallen tot het bevredigen van ripostes. Afwerkingsbewegingen zijn grafisch intens, waardoor een duidelijk contrast ontstaat met de heimelijke aanpak van NAOE.

De scheiding van gevechten en stealth in twee verschillende karakters zorgt voor minder overlapping tussen de twee stijlen. In eerdere games zoals Origins , Odyssey en Valhalla werden direct conflict vaak de standaardinteractie, die stealth overschaduwde. In schaduwen voorkomt het dubbele hoofdrolspelersysteem dit; NAOE's kwetsbaarheid betekent dat ze niet kan worden gevechten, waardoor spelers worden gedwongen te vluchten, te verplaatsen en de stealth -lus te resetten. Wanneer je een pauze van die spanning nodig hebt, kun je met Yasuke's kracht bestand zijn tegen de moeilijkste uitdagingen van de game. Zijn vaardigheidsboom, vol flitsende vaardigheden, draagt ​​bij aan de allure van zijn gevechtsvaardigheden.

Het ontwerp van Yasuke is opzettelijk, maar het is een uitdaging om zijn rol in Assassin's Creed te verzoenen - een serie gebouwd op heimelijke moorden en verticale verkenning, concepten waar hij rechtstreeks tegen staat. Terwijl personages als Bayek en Eivor te ver in actiegebied waagden, behielden ze nog steeds de fundamentele vaardigheden van de Creed -hoofdrolspeler van een moordenaar, zoals klimmen en het gebruik van verborgen messen. Yasuke, als samurai, is thematisch geschikt in zijn gebrek aan stealth- en klimvaardigheden, maar dit betekent dat je Assassin's Creed niet in zijn traditionele vorm kunt spelen terwijl je hem beheerst.

De echte uitdaging voor Yasuke is zijn tegenhanger, NAOE. Mechanisch is ze de beste Assassin's Creed -hoofdrolspeler in jaren. Haar stealth toolkit, gecombineerd met de torenhoge verticaliteit van Sengoku -periode Japan, zorgt voor een ervaring die echt de essentie van Assassin's Creed : een zeer mobiele stille moordenaar wordt.

NAOE profiteert ook van de ontwerpveranderingen die Yasuke vormen. Hoewel ze bijna overal kan klimmen, is de "Stick to Every Surface" -benadering van de serie vervangen door iets realistischer. Spelers moeten nog steeds klimroutes beoordelen en ankerpunten vinden voor de worstelende haak, maar NAOE kan verder springen en sneller klimmen, de open wereld in een moordenaar van de moordenaar van de moordenaar veranderen. Haar gevechtsstroom is net zo meedogenloos gewelddadig en impactvol als die van Yasuke, hoewel ze de strijd niet kan doorstaan ​​zolang hij kan. Dit roept de vraag op: waarom spelen als Yasuke als je als NAOE kunt spelen?

De bedoeling van Ubisoft om twee verschillende speelstijlen aan te bieden met Yasuke en NAOE is bewonderenswaardig, maar het creëert een tweesnijdend zwaard. Yasuke's gameplay, hoewel contrasterend en meeslepend, verzet zich rechtstreeks tegen de fundamentele ideeën van Assassin's Creed . Hoewel ik altijd naar Yasuke zal terugkeren voor de sensatie van zijn gevecht, is het door NAOE's ogen dat ik de wereld van Shadows echt zal verkennen. Omdat als ik als NAOE speel, ik het gevoel heb dat ik Assassin's Creed speel.